Adalet

Ara kendini bulana kadar!

Neden bu kadar üzgün ve ümitsiz olasın ki ?

Yürü artık zaman bile varlığını ararken

Zaman bile seni ararken!

Zincirlerin çevrelediği elbiseler 

Kır onları, silahın olsun karanlık beyinler 

Elbiseleri düşünen beyinler

Elbiseler giyen gelenekler

Ara bulana kadar özünü, 

Üzgün ve ümitsiz olmak yerine. 

Kaderine adım at artık zaman seni beklerken 

Seni soran isimsizler varken 

Kimselerin haberi yokken saf benliğinden. 

Günahkarın seni yargılamaya gücü var mı? 

Zamandan öte yargıç yokken, 

Üzgün ve ümitsiz olmak niye? 

Hakkın gerçekliğine baksana! 

Yalvarıyor cemaline, ulaşman için saf adalete. 

Direnme artık yüreğinin kudretine. 

Hakkın gerçekliğine baksana! 

Yak; 

Etrafını saran cehaleti, 

İğrenç gülüşlerini ruhsuz sofunun, 

Saf bedenini kirleten sosyal normları, 

Kaderine atılan ezbere çizikleri. 

Mumun fitilindeki ışık değil
İçindeki öfkenin ateşisin artık. 

İlahi ışığın göstediği patikaya baksana! 

Gökyüzü de korkuyor artık 

Dalgalandırdığın kırmızı şalından 

Başlatacağın devrimden! 

Korkma eğer düşerse diye şalın elinden 

Deprem olacak bu seferde düştüğü yerden.